5 Ocak 2009 Pazartesi
1000000000
Aslında yazmak istemiyordum ama yazacağım aklım yine dolu. Kağıda aktarırken hep sorun yaşıyorum, düşünmek kolay ancak yazarken unutuyorum sırası kayboluyor. Yazılarım sırf bu yüzden çok kopuk gibi geliyor bana. Yine sinirliyim diyeceğim ama değilim anlamıyorum tuhaf bir ruh halindeyim. Sinirli veya mutlu veya üzgün değil daha çok umursamaz. Efsanevi üşengeçliğim geri döndü galiba. Kızmak istiyorum kızamıyorum, gülmek istiyorum gülemiyorum, erken kalkmak istiyorum kalkamıyorum. Bu gerçekten sinirimi bozuyor ama yine de sallamıyorum çünkü zor geliyor. Şu anda yazmakta zor geliyor, belki boşalırım rahatlatırım diye. Aslında nasıl rahatlayacağımı biliyorum ya neyse. Bundan sonra çok zor herhalde. Belki bayramda bizimkiler İstanbul'da olursa bir iki Taksim yapar, boşalırım. Ah nerde bende o şans. Babamda gelecek şimdi al başına belayı bir ton muhabbet. Okul bir tarafta borçlar bir tarafta işte tam sinirlenmem gereken bu noktada ben boş veriyorum. Bir de onla mı uğraşacağım, bunla mı uğraşacağım. En mantıklısı film izlemek bir tek o beni biraz rahatlatıyor, kafam dağılıyor izlerken. Dün çok güzel 2 film birden izledim. Christian Bale gerçekten büyük oyuncu her iki filmde de başroldeydi ve mükemmel oyunculuğu ile beni yine mest etti. Harsh Times pek birşey beklemiyordum filmden, düşündüğüm gibi hareketli bir filmde değildi ama oyunculukla filmi götürmüşler hikaye her ne kadar sıkıcı gibi gözükse de gözünü ekrandan ayıramıyorsun ve hiç ummadığım bir şekilde bitiş, gerçekten harikuladeydi. Bir an askerde insanların nasıl sıyırdığını gördüm, kendimi gördüm. Acaba bende sinirlendiğimde öyle mi gözüküyorum? Ben panik atak geçirmiyorum ama muhtemelen ona yakın bir duruma geçiyorum. Kendimi kaybediyorum buda çevremdeki insanları tabi korkutuyor. Dün filmi izlediğimde resmen korkuyu arkadaşlarımın gözünde gördüm sanki. Öfkemi yine kontrol edemiyorum, tekrardan kendimi meditasona almam gerekecek galiba. Geçen sefer iyi kontrol etmiştim kendimi ve bu sorunlarımı aşmıştım. Herşey olumsuzken, ki bu çok normal hayat asla olumlu olamaz, insan mücadele eder. Ben tam tersi herşey olumsuzken olayın bilincinde olduğum için umursamıyorum, bir mücadeleye girmiyorum. Farkettin mi bilmiyorum ama deminden beri aynı şeyi söylüyorum. En iyisi susmak.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder